De ‘burgermotie’ werkt als volgt:
- u schrapt mijn naam en voornaam onderaan de brief en plaats uw eigen naam er onder, eventueel aangevuld met uw beroep of functie of met de naam van uw vereniging, de klas of het afdelingsteam waarmee u de brief wil verzenden.
- u stuurt de brief tweemaal op: naar de premier en de minister van buitenlandse zaken (fysieke adressen en mailadressen staan bovenaan de brief; u mag de brief ook fysiek versturen)
- u verstuurt uw eigen brief naar mensen die u goed kent, naar organisaties of verenigingen die u zelf kunt aanspreken voor deze hoogdringende actie. U licht de vier stappen toe (u kunt deze mail gebruiken als inspiratie of hem overnemen)
- u vraagt telkens dat de vervolg-persoon uw eigen naam of die van uw vereniging (uw klas, uw school, uw sportclub) verwijdert. We maken geen kettingbrief; we willen wel massaal deze burgermotie verstuurd krijgen.
De brief is voorgelegd aan specialisten in de materie. We vragen u om inhoudelijk niet aan de brief te sleutelen, zodat we met erg veel mensen dezelfde, doordachte boodschap kunnen geven aan onze bestuurders. Het is dringend en het is levensbelangrijk; ook voor onze eigen capaciteit om menswaardig samen te leven.
Ik ben wetenschappelijk medewerker in Cosmopolis – Centre for Urban Research (VUB). Ik schrijf deze burgermotie in eigen naam.
paul blondeel 0473-796.223
Er is geen militaire ‘oplossing’; het staakt-het-vuren moet worden opgelegd
Aan premier Alexander De Croo;
Wetstraat 16
1.000 Brussel
Aan de minister van buitenlandse zaken,
mevrouw Hadja Lahbib
Egmont I
Karmelietenstraat 15
1.000 Brussel
Mevrouw de minister,
Mijnheer de eerste minister
Dagelijks ziet u, net als wij, de beelden uit Gaza en bent u, net als wij, ontredderd en verontrust. Sinds 7 oktober heeft de terroristische wanhoopsdaad van een deel van de Palestijnse verzetsbeweging een moorddadige geweldsspiraal in gang gezet. Niemand weet hoe ze gestopt en teruggedraaid kan worden. Een aantal dingen weten we echter wel.
We weten dat meer geweld omwille van een of ander hoger doel tot meer geweld zal leiden, tot meer moordpartijen. Een tweede zekerheid is dat de inwoners van Israël/Palestina mensen zijn en als zodanig behandeld moeten worden. Ze kunnen en moeten beschermd worden tegen de collectieve haat die in de regio nu alomtegenwoordig is. Dat geldt voor de Israëlische Arabieren, voor de Israëlische Joden, voor de Israëlische christenen en voor alle mensen in Gaza en op de Westbank. Al deze mensen moeten beschermd worden tegen deze vergeldingsoorlog en tegen de legerleiders en de Hamas-commandanten die hem voeren.
Gezien de enorme militaire overmacht van de staat Israël en de aankondiging dat ook de burgerbevolking niet ontzien zal worden, moet een staakt-het-vuren worden opgelegd. De mensen die in Israël wonen, zijn niet langer beschermd door hun extreemrechtse regering. Meerdere politici binnen dit kabinet hebben aangekondigd dat burgerslachtoffers aanvaarbare collateral damage zijn. Deze vergeldingsoorlog heeft de vorm aangenomen van een etnische zuivering. Hij is levensgevaarlijk voor iedereen, niet alleen omwille van het risico op internationalisering van het conflict. De etnische zuivering vergroot op een blijvende manier de onveiligheid voor alle mensen die in Israël/Palestina wonen. Om het bestaansrecht van al die mensen te garanderen, moet men de soevereiniteit van de huidige Israëlische regering minstens tijdelijk in vraag stellen: een staakt-het-vuren moet niet voorgesteld worden maar opgelegd.
De bewering dat Hamas het bestaansrecht van Israël ontkent, is sinds zeven oktober op paradoxale wijze van toepassing op de regering Netanyahu ten aanzien van haar eigen bevolking, en dit niet alleen omwille van de gijzelaars. De volgehouden wraak ondermijnt de levens en de elementaire garanties op veiligheid voor alle burgers in Israël/Palestina. Netanyahu en zijn oorlogskabinet verdedigen niet het bestaansrecht van de burgers uit Israël/Palestina; zij brengen het elk uur meer in gevaar. Iedereen weet dat dit conflict niet militair valt op te lossen en dat andere motieven deze vergeldingsoorlog gaande houden.
Een militaire ‘oplossing’ zal op geen enkele wijze de veiligheid van de betrokken bevolkingen dichterbij brengen; hun bestaansrecht wordt er juist door ondergraven. Overweldigd door de overvloed van haar bewapening toont de Israëlische regering haar grote onmacht en haar gebrek aan moed. Niemand behalve de VS heeft de macht en de invloed om de geweldsspiraal te stoppen. Helaas toont de VS niet de moed die nodig is om deze brand te blussen, eerder het gebrek aan moed van iemand die een brand laat betijen en hem zo in stand houdt. Het is aan de internationale gemeenschap om meer moed te tonen en de mensen in Israël/Palestina te beschermen. De Israëlische auteur David Grossman zei het onlangs in meerdere opiniestukken: ‘dit conflict tussen de Israëli’s en Palestijnen kunnen we niet zelf oplossen’ (ondermeer in De Standaard van 15.10).
Geachte premier, geachte mevrouw de minister, over twee maanden neemt België opnieuw het voorzitterschap op van de raad van de EU. In die hoedanigheid moeten alle diplomatieke inspanningen gericht zijn op een autonome koers van Europa, gericht op vrede en co-existentie. Omwille van die twee waarden werden de Verenigde Naties opgericht, vrijwel daags na WO II. België heeft samen met 119 andere landen de VN-resolutie goedgekeurd voor een humanitaire pauze, een eerste stap. Er moet nu, samen met een grote meerderheid van de VN-leden in het Zuiden, snel en onvoorwaardelijk een staakt het vuren worden opgelegd. De Verenigde Naties moeten juist sterker worden gemaakt naar aanleiding van dit levensgevaarlijke conflict.
Ook al staan wij zelf fysiek niet in de frontlijn, wij worden wel degelijk bedreigd in onze menselijkheid, in onze capaciteit om hier en elders in de wereld, pluriform samen te leven. Een decennialang volgehouden regime van Apartheid is een situatie die we ons in deze multilaterale wereld niet kunnen permitteren, net zo min als deze volkomen achterhaalde, uiterst primitieve vorm van oorlog voeren.
Paul Blondeel ( wetenschappelijk medewerker Cosmopolis – Centre for urban research, VUB )